Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif...
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiğin kadar iyisin,
Nefret ettiklerin kadar kötü...
Ne renk olursa kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin...
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna.
Ne kadar yaşarsan yaşa, sevdiğin kadardır ömrün
Gülebildiğin kadar mutlusun,
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin,
Sakın bitti sanma her şeyi, sevdiğin kadar sevileceksin...
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer,
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer,
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret,
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak...
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın,
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin...
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak, bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu hatırladığın aldığın nefes kadar üşürsün,
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun...
Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin.
Şair: Can Yücel
